WSZYSTKIE KSIĄŻKI
Adrianna Chorąży, Aleksandra Szymoniak
Jerzy Domański, Robert Walenciak, Paweł Dybicz, Marek Czarkowski, Jakub Dymek, Roman Kurkiewicz, Wojciech Kuczok, Kornel Wawrzyniak, Bohdan Piętka, Andrzej Werblan, Andrzej Walicki, Bronisław Łagowski, Agnieszka Wolny-Hamkało, Mateusz Mazzini, Andrzej Sikorski
Sarah Skov, Alexandra Södergran, Christina Tempest, Julie Jones, Nicolas Lemarin
Anna Sarna – „Spotkania” Rozprawa Anny Sarny o jej pracy nad rolą Kyry Hollis w spektaklu „Prześwit” Davida Hare’a w reżyserii Jacka Orłowskiego w Teatrze im. Stefana Jaracza w Łodzi ze wszech miar budzi uznanie. Autorka bowiem swoje doświadczenia aktorskie umieściła – jakże słusznie – w szerokim kontekście filozoficznym i etycznym. Inspirację w pierwszym rzędzie stanowiła książka Józefa Tischnera „Filozofia dramatu”. Na jej podstawie Anna Sarna zastanawia się nad obecnością człowieka w dramacie. Jednocześnie na użytek swego doświadczenia aktorskiego przekształca Tischnerowskie „otwarcie” na „spotkanie”, aby tą drogą dojść do najistotniejszego sensu teatru. Bo właśnie w teatrze kondensuje się nie tylko esencja życia, ale następuje niemal mistyczne spotkanie wszystkich uczestników dramatu, zarówno tych na scenie, jak i tych na widowni.
Ireneusz Czop – „Stan zerowy” Dawno nie spotkałam się z tak osobistym, bo przekraczającym granice doświadczenia artystycznego wyznaniem. Wyznaniem aktora, który w poszukiwaniu scenicznej prawdy podąża drogą wielkich mistrzów zarówno w kręgu teatru europejskiego (Peter Brook) jak Dalekiego Wschodu (Zeami Motokiyo). I co najważniejsze, te fascynacje nie są tylko wyrazem mód wstrząsających (i rozwijających) sztukę aktorską XX wieku. Nie są wyłącznie poszukiwaniem „aktora doskonałego”. Dla Ireneusza Czopa to droga – poprzez stosowanie różnych technik kształcących głos, oddech, ciało – do samodoskonalenia duchowego. Przecież sztuka aktorska jest najbardziej człowieczą ze wszystkich sztuk! Nie darmo Czop zatytułował swoje medytacje – „Stan zerowy”. Ten „stan” objaśnia jako „przestrzeń, w której wszystko się może zdarzyć”. I dodaje: „A idealną sytuacją jest całkowite zawierzenie, że wszystko, co w danej chwili przychodzi, jest działaniem”. Odnosi się to oczywiście do „rozczytywania logicznego i emocjonalnego” roli. To „rozczytywanie” przez Czopa Szekspirowskiego „Makbeta”, Clinta w „Blasku życia” Rebeki Gilman czy Męża w „Lwie na ulicy” Judith Thompson (w inscenizacjach Mariusza Grzegorzka) polega nie tylko na opisie „strukturalnych działań”, ale na wskazaniu głównego imperatywu rządzącego postaciami (strach, nawiedzenie, geometria). W tym dążeniu Ireneusz Czop ma odwagę przyznać się do osobistych wahań, niepokoju, nawet rozpaczy. Z recenzji prof. Anny Kuligowskiej-Korzeniewskiej
Dostosuj tekst do każdego urządzenia
Twórz notatki
Rozpocznij czytanie tam, gdzie ostatnio skończyłeś
Mam już konto w internetowej bibliotece IBUK Libra
Nie mam konta w internetowej bibliotece IBUK Libra
PAMIĘTAJ!
Twój PIN do zasobów w:
Wygasa: dzisiaj
Aby zdobyć nowy PIN, skontaktuj się z Twoją biblioteką.
W ciągu kilku minut otrzymasz wiadomość na adres .
Kliknij w znajdujący się w niej przycisk, aby potwierdzić zapisanie się do newslettera i odebrać darmowego e-booka.
Zaakceptuj Regulamin, aby kontynuować korzystanie z serwisu.